Bij Balans geloven we dat je werk moet maken van dromen. Dat is dan ook precies wat Pim Sauvé, onze Corporate Recruiter heeft gedaan. Het maken van een parachutesprong stond al een tijdje op zijn lijstje en een poos geleden bleek dat dat ook het geval was voor Lisa. Lisa is als Associate Scientist bij MSD geplaatst door Pim toen hij nog als Career Specialist werkzaam was.

Ongeveer drie weken geleden werd Lisa op haar werk verrast toen Pim ineens voor haar neus stond. Pim was niet met lege handen op bezoek gekomen maar overhandigde haar een cheque ter waarde van een parachutesprong. Daar stond Lisa wel even van te kijken. Ze had er meteen zin in maar vond het ook wel een beetje spannend. Al snel was de datum gevonden waarop het tweetal de lucht in zou gaan.

Van grote hoogte

Pim keek er al een tijd naar uit maar spannend vond hij het nog niet. “Ik denk wel dat het echt mega vet wordt maar ik heb nu nog geen brok in mijn keel,” aldus Pim een week voor de sprong. Toch begon het wel steeds meer te kriebelen. De dag van de sprong ging de spanningsmeter op een wat hoger vermogen, vooral toen Pim op het springterrein rondliep.

De twee kregen uitleg van de springcoach over wat er zou gaan gebeuren en wat ze konden verwachten. Vanaf een hoogte van ongeveer 3 kilometer zouden de springers uit het vliegtuig gezet worden en daar hoorden drie instructies bij. De eerste stap was om het hoofd steil achterover te houden om te voorkomen dat de wind in één klap met 200 kilometer per uur in je gezicht slaat. Ten tweede was het niet de bedoeling dat je lopend of met gestrekte benen de landing op probeert te vangen. Benen omhoog en landen op je bips was het devies. Tot slot; vooral genieten!

Mooi uitzicht

Toen ze het vliegtuig in gingen was de opwinding bijna niet meer te houden. Het harde geluid van de motoren en het stijgen van het vliegtuig maakte voor de springers duidelijk dat het nu toch echt ging gebeuren. Eenmaal op de juiste hoogte en locatie aangekomen ging de deur open en het licht op groen; springen maar!

“De eerste paar seconden dat je naar beneden tuimelt gaan haast voorbij zonder dat je het doorhebt,” gaf Pim aan, “je kunt op zo’n moment eigenlijk niet goed bevatten wat er gebeurt, maar je hebt wel door dat het mega vet is!” Na de vrije val werden de springers opgevangen door de parachute en kregen ze de kans om eens goed in de rondte te kijken en van de omgeving te genieten. Aan Pim werd gevraagd of hij nog wat sneller zou willen ronddraaien, waarop zijn antwoord was: “Nee liever niet!” De sprong was al wat desoriënterend en het draaien verminderde het tumult in zijn maag niet.

Op de vraag of Pim het nog eens zou willen doen was het antwoord een resoluut “JA! Maar dan zou ik het wel in een andere omgeving willen doen met een spectaculair uitzicht.”

Zoek jij ook een functie waarin je werk kunt maken van je dromen? Kijk eens op onze vacature pagina!