Het is niet bepaald een pretje om wekelijkss, of zelfs dagelijks, een spuit te laten zetten. Toch is dat voor velen de harde werkelijkheid. Bij enorm veel aandoeningen is er sprake van een vrij regelmatige toediening van medicatie; oraal of via injectie. Deze medicatie moet zo regelmatig gebruikt worden omdat medicatie niet altijd goed reageert op de warmte van het menselijk lichaam, dat wil zeggen dat er niet altijd gebruik kan worden gemaakt van een medicijn dat een slow release mogelijk maakt.

Langer zonder prikken

Aan de universiteit van Stanford wordt onderzoek gedaan naar het vervangen van de oplossingen die ingespoten worden. Het idee is dat er in de nabije toekomst medicatie in gel-vorm wordt toegediend. Het grote voordeel van medicatie op gel-basis, is dat de dosering over een veel langere tijd kan worden toegediend. De temperatuur van het menselijk lichaam zorgt ervoor dat de gel langzaam wordt opgenomen in de bloedbaan van de patiënt. Het is hierbij dus niet het geval dat de gel binnen afzienbare tijd smelt en daarbij de gehele dosering in de bloedbaan wordt meegenomen.

Dit ontneemt de noodzaak om dagelijks, dan wel wekelijks, medicatie te prikken. Daarmee kunnen patiënten meer tijd besteden aan het leven en hoeft er minder te worden nagedacht over prikmomenten. Voor veel patiënten zou dit dan ook de kwaliteit van het leven verhogen.

Eerste stappen

Volgens de onderzoekers aan de Stanford University hebben zij nu de eerste stappen gezet om de gel zo te manipuleren dat de langere termijn dosering mogelijk wordt. In een research paper lichten zij aan de hand van gelatinepudding toe waar de uitdaging voor deze vorm van medicatie ligt. Wanneer je gelatine bijvoorbeeld in de koelkast zet, dan hardt deze uit. Zodra je gelatine opwarmt wordt deze weer vloeibaar. Datzelfde gebeurt ook in het menselijk lichaam; de gel wordt gekoeld om semi-solide te worden maar zodra deze wordt ingespoten smelt deze te snel om over langere tijd medicatie toe te dienen.

De onderzoekers hebben nu de eerste stappen gezet om de gels hun viscositeit te laten behouden na het inspuiten in het lichaam. Om dit te bereiken hebben de onderzoekers van Stanford een combinatie van polymeren en nano-deeltjes aangemaakt om een nieuwe substantie te vormen. De eigenschappen van de gebruikte stoffen vormen samen een soort moleculair klittenband waarbij de twee in elkaar haken. De stoffen zijn in water opgelost en door het samenkomen van de twee stoffen is het water er tussenuit geperst, wat weer een nieuwe gel-achtige substantie oplevert.

Wat voor de onderzoekers vooral een positieve bijkomstigheid is, is dat er voor dit proces geen extra energie benodigd is; geen van de betrokken stoffen hoeft te worden verwarmd of gekoeld om het gewenste effect te bereiken. De aanmaak van deze gel kan worden voltrokken op kamertemperatuur zonder dure klimaatregeling. Doordat de twee betrokken stoffen als klittenband naar elkaar toe trekken lost het mengsel niet al te snel op wanneer het rond de 37,5 Celsius komt. Dit maakt het mogelijk om over langere tijd een medicijn toe te dienen.

Nog genoeg te doen

De onderzoekers geven aan dat het echt om de eerste stappen gaat en er nog meer dan genoeg onderzoek te doen is naar de toepassing van dit soort oplossingen. Zo is er in de eerste experimenten nog geen medicatie in de oplossing opgenomen en daarvan is het gedrag dus nog onzeker. Eén van de twee bestanddelen van de tot nu toe gebruikte oplossingen is technisch gezien wel ‘biocompatibel’ maar het is wel een afgeleide van piepschuim. Er ligt dus nog wat onderzoek in de gevolgen voor de veiligheid bij het gebruik van deze stoffen. De kans bestaat dat deze stof veilig wordt bevonden en anders wordt er naar andere stoffen gekeken met dezelfde eigenschappen.

Wanneer de onderzoeken een positief resultaat opleveren kan dit veel betekenen voor mensen die dagelijks of wekelijks medicatie innemen of toegediend krijgen. De onderzoekers van Stanford geven bijvoorbeeld aan dat het een prettige oplossing zou zijn voor mensen die een tijd door zullen brengen in Malaria-rijke gebieden; in plaats van dagelijks zware pillen te hoeven slikken kunnen zij met een enkele prik drie tot zes maanden vooruit. Ook voor HIV-behandelingen in onder ontwikkelde gebieden zou het een game changer kunnen zijn.