Buizen gemaakt met nanotechnologie zie je niet met het blote oog, dat komt niet doordat het transparant is maar doordat het haast onzichtbaar klein is. Een team van de Stadsuniversiteit Tokio is aan de slag gegaan met het vlechten van nanobuizen. De nanobuizen zijn uitermate geschikt om elektrische signalen door te sturen. Dat was uit eerder onderzoek al wel duidelijk geworden.

Het probleem waar nanotechnologie voornamelijk tegenaan loopt is de schaalbaarheid van de buizen. Hoewel de buizen heel efficiënt zijn in het doorvoeren van signalen, zijn ze nog niet erg geschikt voor de implementatie in relatief grote elektronica. Dan hebben we het bijvoorbeeld over smartphones en laptops.

Nanotouw

Hetzelfde team dat hieraan heeft gewerkt kwam eerder al met een methode om nanobuizen massaal te produceren. Het is lastig om in te beelden, maar de nanobuizen zijn slechts een paar atomen breed. De buizen werden in dit onderzoek samengevlochten om een soort nanotouw te maken. Dit heeft bijgedragen aan de stevigheid van de samenwerkende bestanddelen en dat komt ook van pas wanneer er gekeken wordt naar de schaalbaarheid van nanobuizen. De nanobuizen, gemaakt van hele dunne lijntjes wolfraam werden op een vlakke ondergrond neergelegd en daarna zijn ze behandeld met verschillende stoffen. Dan gaat het om stoffen als zwavel, selenium en telluur, zogeheten chalcogenen.

De linten zijn op allerlei manieren te oriënteren; zigzag, parallel, willekeurig of volgens andere patronen. De keuze hiervoor is afhankelijk van de toepassing. De belangrijkste uitkomst van het maken van deze linten is dat de manier van productie goed op te schalen is. Uit het onderzoek is gekomen dat de bijzondere eigenschappen van de materialen in stand zijn gebleven bij deze manier van fabricatie en het kan een grote sprong vormen voor dataverbindingen, oplaadstructuren en zelfs in katalysatoren voor hogere efficiëntie zorgen.

Ben je op zoek naar een functie in het lab? Kijk dan hier!